تكنيك جداسازي ملكولها

الكتروفورز: شايد اصلي ترين تكنيك براي جداسازي ملكولها در آزمايشگاه‌هاي

سلولهاي زيستي است.زيرا تكنيك قدرتمندي است و هنوز به طور معقولانه اي

آسان و ارزان است و خيلي آسان و پيش پا افتاده شده است. علي رغم بسياري

از آرايش هاي فيزيكي براي دستگاه ها و صرف نظر از محيطي كه ملكولها

اجازه مهاجرت در آن دارند جداسازي با الكتروفورز به توزيع بار در ملكولي كه

جداسازي مي شود بستگي دارد. الكتروفورز مي تواند يك بعدي يا دو بعدي باشد.

الكتروفورز يك بخشي براي جداسازي اغلب پروتئين‌هاي روتين و اسيد نوكلئيك

استفاده مي شود. بخش دوم الكتروفورز براي جداسازي پروتئين هايي كه

در اثر انگشت هستند استفاده مي شود. محيط كمكي براي الكتروفورزمي تواند

در ژل در لوله يا در ورقه هاي صاف خوابيده تشكيل شود لوله ها براي جداسازي

يك بعدي استفاده مي شوند و زماني كه ورقه ها فضاي سطحي بلندي را اشغال

مي كنند براي جداسازي دو بعدي بهترند. شكل 1-4 نوعي واحد الكتروفورز

ورقه اي تخت را نشان مي دهد. زماني كه ديترجنت SDS سديم دو دسيل سولفات با

پروتئين ها استفاده مي شود، همه پروتئين ها داراي بار منفي مي شوند به وسيله

وابستگي به آنيون سديم دودسيل سولفات در زمان جدا سازي با ژل پلي آكريلاميد

طرز عمل و رويه با پلي آكريلاميد ژل الكتروفورز خلاصه مي شود اين تكنيك براي

تعيين وزن مولكولي استاندارد شده است. ژل هاي پلي آكريلاميد از پليمريزه كردن

دو تركيب تشكيل شده اند.آكريلاميد و N , N متيلن بيس آكريلاميد.